U slučaju Plesne epidemije iz 1518. godine ples je prvo delovao kao uzrok smrti plesača, potom kao neki vid hipnoze i osednutosti, a potom se smatrao jedinim lekom te je i javno podržan. Da li ste čuli za jedan od najbizarnijih istorijskih događaja? Masovni ples u kome je učestvovalo više od 400 ljudi na ulicama jednog gradića Francuske i koji je trajao neprestalno više od mesec dana!
Istoričar Džon Valer, autor knjige A time to Dance, A time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518, proveo je dugo vremena istraživajući ovu misteriju.„Nije upitno da li se ovaj događaj uopšte desio“, tvrdi Valer koji objašnjava da postoje istorijski zapisi koji dokumentuju brojne smrti uzrokovane plesom, Vrlo je jasno da su žrtve plesale. Ti ljudi nisu samo drhtali iako su bili ushićeni, njihove ruke i noge su se kretale kao da su namerno plesali.
Sredinom jula 1518. godine na ulicama Strazburga, grada na istoku Francuske koji je tada bio deo Rimskog carstva, jedna žena (navodno se zvala Frau Trofa) je izašla na ulicu i počela da pleše. Na početku, ovo i nije bio tako čudan događaj, dok se stvari ubrzo nisu počele menjati. Žena je plesala danima, a posle 7 dana od početka njenog plesa, na ulici je plesalo oko 100 ljudi!
Mesec dana nakon početka plesa Frau Trofe, na ulicama je plesalo bez prestanka oko 400 ljudi! Mnogi su već počeli umirati, uglavnom od posledica srčanog udara, ali ni to nije zaustavilo ostatak rasplesane gomile. Vlasti su napokon odlučile da preduzmu nešto pa su konsultovale lokalnog lekara. On je isključio mogućnost astroloških i nadnaravnih uzroka i zaključio da je ova kuga prirodna bolest koju je uzrokovala vruća krv.
Umesto da potpišu puštanje krvi (uobičajni medicinski tretman tog doba), vlasti su ohrabrile stanovnike da još više plešu, oslobađajući im dodatni prostor, a čak su za plesaće napravili i drvenu pozornicu. Verovalo se da je jedini lek - neprestalno plesanje, dan i noć, a vlasti su čak platile i muzičare kako bi se povećala učinkovitost leka.
UZROK?
Jedna od popularnih ideja je bila da su plesači progutali ergot, gljivicu koja raste na stabljikama raži, ili da su prosto jeli raženi hleb koji je mogao sadržati ovu gljivicu. Ova teorija ima rupe, jer ergot izaziva i halucinacije i obično prekida dotok krvi do ekstremiteta, čineći koordinisano kretanje – ples gotovo nemogućim. Druga teorija kaže da su plesači bili članovi kulta hereze. O tome je isto malo verovatno, kako je dokumentovano da plesači zahvaćeni epidemijomm plesa ustvari nisu hteli plesati, te da su kad god su mogli, molili za pomoć. Takođe nije bilo naznaka da su ih vlasti lečile ili tretirale kao jeretike.
U svom delu Džon Valer tvrdi da je epidemija izbila zbog masovne psihogene bolesti, manifestacije masovne histerije koja se često dešava kao posledica ekstremnih psiholoških problema. Prema Valeru, jedan od uzročnika je bila glad uzrokovana hladnim zimama, toplim letima, mrazevima i ledenim kišama. Osim široko rasprostranjene gladi, uzroku su doprinele i velike boginje, sifilis, kao i generalna potlačenost ljudi.
Autor: redportal.rs