Srpski u jugoslovenski književnik Danilo Kiš rođen je 22. februara 1935. u Subotici u jevrejskoj porodici. Njegov otac je završio u Aušvicu dok su boravili u Mađarskoj. Zajedno sa majkom seli se uz pomoć Crvenog krsta u njen rodni kraj Cetinje gde Danilo završava gimnaziju.
Kiš o tome piše:
- U mojoj četvrtoj godini (1939), u vreme donošenja antijevrejskih zakona u Mađarskoj, roditelji su me krstili u Uspenskoj crkvi u Novom Sadu u pravoslavnu veru, što mi je spasilo život. Do svoje 13 godine živeo sam u Mađarskoj, u očevom rodnom kraju, gde smo pobegli 1942. poslije novosadskog pokolja. Već 1947. posredstvom Crvenog krsta repatrirani smo na Cetinje, gde je živio moj ujak, poznati istoričar, biograf i komentator Petra II Petrovića Njegoša. Odmah po dolasku polagao sam ispit za likovnu školu. U ispitnoj komisiji bili su Petar Lubarda i Milo Milunović.
Nakon završetka gimnazije Danilo je upisao Filozofski fakultet u Beogradu koji je završio 1958. Kiš je postao prepoznatljiv kao prevodilac sa francuskog i mađarskog. Dugo godina radio je kao lektor za srpski jezik i književnost u Strazburu, Bordou i Lilu.
- Kao lektor za srpskohrvatski jezik i književnost boravio sam u Strasbourgu, Bordou i Lilu. Poslednjih godina živim u Parizu, u 10. arondismanu, i ne bolujem od nostalgije; kad se probudim, ponekad ne znam gde sam.
Bio je izabran za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti 1988. godine, a umro je u Parizu 15. oktobra 1989.
Napisao je bojna dela: Mansarda, Psalam 44, Bašta, pepeo, Rani jadi, Peščanik, Noć i magla, Grobnica za Borisa Davidoviča, Čas anatomije, Homo poeticus, Enciklopedija mrtvih.
Dobitnik je NIN-ove nagrade i Andrićeve nagrade.
IZVOR: YT / rts
Autor: Redportal.rs
