PRIČE O BEOGRADU: Gradonačelnik Branko Pešić 💼🛣

Od Beograđana najvoljeniji gradonačelnik

Branko Pešić bio je jedan od najpopularnijih funkcionera bivše Jugoslavije, do te mere da je od njegove popularnosti navodno zazirao i sam Tito!

Na mestu predsednika Skupštine grada Beograda, odnosno gradonačelnika, našao se 1965. godine, kada mu je bilo 42 godine.

Rođeni Zemunac, nemerljivo je uticao na razvoj infrastrukture, kulturnog života i uopšte izgled Beograda koji danas poznajemo. Auto-put i most Gazela, Mostarska petlja, Terazijski tunel i podzemni prolazi u centru grada, Beograđanka, zatim Zapadna kapija Beograda (kula Geneks) na Novom Beogradu i Istočna kapija na Konjarniku, samo su neki od projekata urađenih u vreme Pešićevog mandata.

Oko 90.000 stanova u novim naseljima Braće Jerković, Konjarnik, Šumice i novobeogradski blokovi, takođe su delo Branka Pešića. Do kraja Pešićevog mandata 1974. godine, Beograd će preći milion stanovnika.

U svom urbanističkom projektu Beograd 2000, predvideo je izmeštanje železničke stanice u centru grada, te izgradnju nove u Prokopu, zatim i granju metroa. Pomeranjem pruge, omogućila bi se veza grada sa rekama, što je dalje predviđeno planom Beograd na Savi.

Posebnu pažnju, Pešić je posvetio i kulturnom razvoju. Osnovan je Muzej savremene umetnosti, završena izgradnja zdanja Narodne biblioteke, a pokrenuti su i međunarodni pozorišni festival BITEF i filmski festival FEST. Takođe, osnovan je i radio Studio B.

Pešić je, kao izraziti ljubitelj sporta i navijač Crvene zvezde, podstakao izgradnju Hale sportova, sportskih centara Olimp, Banjica i 25. maj, Hale Pionir i Hale Pinki.

Beograđani i danas prepričavaju brojne anegdote o Branku Pešiću. Pored toga što je na posao odlazio privatnim automobilom, često pokupivši nekog sugrađanina koji čeka gradski prevoz, Pešić je prema Beograđanima gradio komšijski odnos, zbog čega su ga oni naročito poštovali i voleli. Nije uživao nikakve privilegije državnog funkcionera i život je proveo u porodičnoj kući u Zemunu. Njegova majka je prodavala ruže na zemunskoj pijaci, koje je sama gajila, te su građani mogli često videti gradonačelnika kako joj svojim automobilom dovozi robu za pijacu.

Odbio je da operaciju srca obavi u Americi, rekavši prijateljima da je on Beograđanin i da će se u Beogradu operisati. Preminuo je 1986. godine u svojoj rodnoj kući.