Deca koja odrastaju u eri interneta i sveprisutnih mobilnih uređaja znaju kakve su muke sa roditeljima. Samo ih pitajte, sve zamerke su tu: od "spusti taj telefon", "izgubićeš oči", "još 10 minuta igranja i onda je dosta" itd.
Ali istraživanja Univerziteta u Koloradu su otkrila da takve restrikcije imaju vrlo malo uticaja na intenzitet korišćenja tehnologije u kasnijem stadijumu života, kao i da strahovi od sveprisutne zavisnosti od tehnologije mogu biti preterane.
Kako kaže Stefani Molborn, profesor na Institutu za bihevioralnu nauku:
Da li je veliki broj ljudi navučen na tehnologiju kao tinejdžeri i ostao u tom stanju kao odrasla osoba? Kratak odgovor je, prema našim istraživanjima, apsolutno ne. Otkrili smo tek minimalnu korelaciju sa ranim početkom korišćenja tehnologija i kasniijom stopom korišćenja. Pride, ono što mi činimo po tom pitanju, kao roditelji, ima vrlo malo uticaja.
Studija koja analizira preko 1.200 mladih zajedno sa ekstenzivnim i temeljnim intervjuima sa još 56 individua je prva koja je iskoristila takvu plejadu podataka da odredi kako se razvija korišćenje digitalnih tehnologija kod ljudi.
Podaci su sakupljeni pre početka pandemije, nakon koje je dramatično skočila stopa korišćenja tehnologija jer su milioni ljudi prinuđeni iz više razloga da se oslone na nju.
Kako dodaje Džošua Gud, kaoutor studije i doktorand na sociologiji:
Rad je objavljen u časopisu Advances in Life Course Research i deo je 4-godišnje studije koju je finansirao National Science Foundation, a sa ciljem da istraži na koji način era interneta utiče i menja mlade.
Od 1997. godine vreme provedeno uz tehnologiju skočilo je za 32% u starosnom dobu od 6 do 11 godina. Čak i pre pandemije, adolescenti su provodili 33 sata nedeljno uz digitalne tehnologije kada nisu bili u školi.
U ovoj studiji se istraživački tim fokusirao na osobe od 18 do 30 godina, sprovodeći na desetine intervjua ispitujući stopu korišćenja tehnologije i vreme utrošeno, vreme koje su trošili kao mladi i kakav je bio odnos njihovih roditelja prema tehnologiji i prema njima kao korisnicima.
Iznenađujuće, roditeljski uticaj, poput postavljanja ograničenja na korišćenje i sličnih metoda, nije imao nikakav uticaj na način i količinu vremena koju su mladi adolescenti trošili na tehnologiju.
Razlika je bila primetna kod onih koji su imali manje tehnologije u kući i odrastali sa manje pristupa internetu i digitalnim medijima. Njihovi podaci su pokazali tek manji pad u stopi korišćenja u odnosu na ostale učesnike.
I šta na kraju utiče na to da mladi troše toliko vremena na tehnologiju? Odgovor je život.
NAUKA: Čitanje uma uz pomoć ultrazvuka? 🤨
Mladi ljudi koji se druže sa dosta drugih individua koji su roditelji provode više vremena uz tehnologiju. Oni koji su tzv. singl teže većoj stopi korišćenja nego oženjeni i udati. Studenti, sa druge strane, imaju utisak da troše toliko vremena na tehnologiju jer moraju.
Sve u svemu, mame i tate mogu da odahnu. Ne događa se ništa drastično i katastrofalno. Takođe, ogromna je šansa da vaše dete nema zavisnost od interneta ili bilo šta slično. Sve je u potrebi sa društvenom interakcijom, kao što je i uvek bilo. 😊
NAUKA: Zbog čega ljudi imaju najveći mozak? 🤔
NAUKA: Aspirin efikasan u lečenju koronavirusa
Autor: redportal.rs
