Renesansno doba grada na obali Save i Dunava

Od davnina, Beograd je svojim položajem plenio najmoćnije osvajače i svako je u svom vremenu želeo da drži ovaj grad na obali dve reke.

U vreme zalaska nekada moćne Rimske imperije, početkom IV veka nove ere, u tadašnjem Singidunumu rođen je Flavije Jovijan. Sin uglednog rimskog vojskovođe i sam se uzdigao u ratničkim krugovima, do mere da je 363. godine proglašen i za rimskog imperatora! Međutim, nije imao mnogo sreće, jer je vladao samo 236 dana i umro pod misterioznim okolnostima.

Veliki hunski nalet sredinom V veka, nije mimoišao ni Singidunum, koji zauzima lično Atila Hunski - Bič Božji. Pojedini publicisti žele da veruju da je sahranjen na Dunavu, dok je verovatnije spušen u Tisu prema hunskim običajima.

Petar Deljan je 1040. godine u Podunavlju podigao slovenski ustanak, a zatim je u Beogradu proglasio za bugarskog cara.

Nakon povlačenja sa prestola 1282. godine, kralj Stefan Dragutin je od ugarske kraljice Jelisavete dobio Mačvu sa Beogradom. Tada je Beograd po prvi put došao u sastav srpske srednjovekovne države.

Ugarski kralj Žigmund je 1403. godine Beograd podario despotu Stefanu Lazareviću, sinu kneza Lazara, a on ga proglašava po prvi put za prestonicu srpske države. Despot Stefan je odmah obnovio tvrđavu sa bedemima i kulama. Tu je podigao i svoj dvorac, tako da je Beograd ubrzo postao značajno trgovačko i kulturno središte.

IZVOR: YT / Priče o Beogradu

Svoju prestonicu, despot Stefan je ovako opisao:

I došavši, nađoh najkrasnije mesto od davnina, preveliki grad Beograd, koji je po slučaju razrušen i zapusteo. Sazdah njega i posvetih ga Presvetoj Bogorodici.

Na vest o preranoj despotovoj smrti, njegov biograf Kontantin Filozof je spevao pesmu:

I plači opet, Beli grade, potamnelost svoju, Vođa naroda kao cvet procveta i otpade, Jer i zemlja sa tobom zajedno rida, Što primi onoga koga se nije nadala tako brzi primiti.

Autor: redportal.rs