Na današnji dan 2008. godine, umro je Aleksandar Isaievič Solženjicin, ruski književnik, dramaturg, esejista i politički delatnik.
Rođen je 1918. godine u siromašnoj seoskoj porodici, gde je naučen posvećenosti pravoslavnoj veri, zbog čega je još u školi imao problema. Pod uticajem društva u sistemu obrazovanja, u mladosti postaje član Kosmopola, omladine Komunističke partije Sovjetskog saveza.
Studirao je na Fizičko-matematičkom fakultetu Državnog univerziteta u Rostovu na Donu, iako je njegova ljubav još tada bila književnost i bio je Staljinov stipendista. Diplomirao je 1941. godine i bio predložen za asistenta. Oženio se godinu dana pre diplomiranja, a više studije je prekinuo zbog Drugog svetskog rata, odnosno napada nacističke Nemačke na SSSR.
Tokom rata je završio artiljerijsku školu i postao potporučnik Crvene armije. Komandovao je i jednom izviđačkom baterijom. Do kraja rata je napredovao do čina kapetana i odlikovan dva puta, između ostalog i Ordenom crvene zastave.
Zbog jednog pisma prijatelju iz 1945. godine u kojem je indirektno kritikovao Staljina, odveden je u gulag, gde ostaje sve do 1953. godine. Nobelovu nagradu za književnost dobio je 1970. godine. Proteran je 1974. godine iz SSSR-a i oduzeto mu je državljanstvo. Život je nastavio u emigraciji, gde dobija brojna priznanja za svoj rad.
U Rusiju se vratio tek 1994. godine. Primljen je za inostranog člana Srpske akademije nauka i umetnosti. Bio je veliki podržavalac politike Vladimira Putina.
Autor: redportal.rs
