Stefan Nemanja, rodonačelnik dinastije Nemanjić, rođen je 1113. u Ribnici u okolini današnje Podgorice. Njegova porodica je bila vlastelinska, pripadali su vladarskoj dinastiji Vukanovića.
Njegov otac Zavida imao je 4 sina, Tihomira, Stracimira, Miroslava i Nemanju. Sem četvorice sinova Zavida je ima sigurno i jednu ćerku jer se u istorijskim spisima pominju kao ujaci Mihaila Vojislavljevića, dukljanskog kneza.
Pošto je Nemanja bio najmlađi, niko nije verovao da će on ikada doći na vlast, sem njega samog. On je sa vlasti 1166. zbacio svog brata Tihomira i vizantijsku vrhovnu vlast, međutim, nedugo zatim Nemanja biva poražen te opet priznaje vrhovnu vlast Vizantije, ali to je trajalo sve do smrti Manojla I Komnina.
Nemanja je bio oženjen Anom čije poreklo nije skroz utvrđeno. Po istorijskim izvorima oni su imali barem petoro dece, njihovi sinovi su ostali zapisani kao veoma uspešni, Vukan je bio župan, Stefan kralj, a najmlađi Rastko, osnivač srpske crkve.
Poznat po svojoj borbenosti, Nemanja je konstano širio teritoriju Raške, pa se tako teritorija proširila na Kosovo, Zetu, Travuniju, Zahumlje, i Neretvljansku oblast. Nemanja je poznat kao veoma pobožan, čak je bio i dva puta kršten, jednom po katoličkom, a drugi put po pravoslavnom obredu. Slična situacije se dogodila i njegovom sinu Stefanu Prvovenčanom koji je dva puta krunisan, jednom od rimskog Pape 1217, a drugi put od strane svog brata Save po dobijanju crkvene samostalnosti 1220. po pravoslavnom obredu.
IZVOR: YT / Телевизија Храм
Kako je vera u porodici Nemanjić bila veoma zastupljena, Nemanja je odlučio da bogumile koji su bili jeretici protera iz Srbije i na taj način učvrsti crkvenu poziciju u državi, iako je Raška eparhija tada pripadala Ohridskoj arhiepiskopiji.
Veliki župan, kako je glasila Nemanjina titula, podigao je mnogo crkava i manastira koji se danas nalaze kao nemi svedoci postojanja Srba na određenim prostorima. Prvi manastir koji je Nemanja podigao je manastir Bogorodice kod Kuršumlije kao i manastir Svetog Nikole u istom mestu.
Posle su se nizale zadužbine jedna za drugom, a najpoznatiji su: Đurđevi Stupovi, Studenica i Hilandar. Velikim prihodima pomagao je: crkvu Svetog Groba u Jersualemu, crkvu Svetog Nikole u Bariju, crkvu Svetog Petra i Pavla u Rimu, manastir Svetog Dimitrija u Solunu, manastir Bogorodice Evergetide u Carigradu.
Nemanja je preminuo u dubokoj starosti, u manastiru Hilandar 13. februara 1200. Prema predanju, u trenutku njegove smrti prostoriju je obasjala svetlost. Sledeće godine ga je Svetogorski sabor kanonizovao kao Svetog Simeona Mirotočivog, jer su njegove mošti točile miro - sveto ulje. Pošto su Vukan i Stefan bili u svađi oko vlasti, Sava je sa Svete gore doneo mošti u Srbiju i nad moštima izmirio zavađenu braću.
Njegove mošti su zbog turske okupacije pomerane iz mesta u mesto kako bi bile sačuvane. Tako su mošti Svetog Simeona boravile u: Studenici, Žiči, Sopoćanima,Crnoj gori i u Banatu, u manstiiru Vojilovica.
Srbija se posle 800 godina odužuje svom srednjovekovnom vladaru podižući mu velelepni spomenik na Savskom trgu, u centru Beograda.
IZVOR: IG / redportal.rs
Autor: redportal.rs
