Dan ustanka naroda Srbije bio je državni praznik koji se proslavljao 7. jula u Socijalističkoj Republici Srbiji, a potom i Republici Srbiji do 2001. godine.
Ovaj praznik podsećao je na jedan istorijski događaj iz prvih dana okupacije 1941. godine. Naime, 7. jula u selu Bela Crkva kod Krupnja održavao se seoski vašar. U večernjim časovima, među okupljenje meštane pojavila se grupa pripadnika Rađevačke čete Valjevskog partizanskog odreda koju su predvodili komandant Miloš Miša Pantić i politički komesar Žikica Jovanović zvani Španac, koji je nadimak dobio pošto je bio dobrovoljac u Internacionalnim brigadama za vreme Španskog građanskog rata.
Da se u selu nalazi partizanska grupa, saznala je žandarmerijska patrola i odmah krenula u Belu Crkvu. Patrolu su činila dvojica žandarma, narednik Bogdan Lončar i kaplar Milenko Braković. Saznavši da su došli u selo, partizani koji su se već razišli odlučuju da se vrate. Dolazi do sukoba u kojem ginu obojica žandarma.
Iako je ovaj datum nekada slavljen kao državni praznik, on danas izaziva polemike - da li je u pitanju Dan ustanka ili početak građanskog (bratoubilačkog) rata?
Oni koji osporavaju ustanički karakter 7. julu ističu da u ovom događaju nije stradao nijedan okupatorski vojnik, već ljudi koji su i pre rata bili u žandarmerijskoj službi. Ističe se i da je Lončar samo nekoliko meseci ranije izbegao iz Nezavisne Države Hrvatske, budući da je rođen u Lici, bežeći pred genocidom koji je NDH počela da sprovodi nad srpskim stanovništvom.
Lončar i Braković su sudski rehabilitovani 2009. godine.
Autor: redportal.rs
